ภาษาอังกฤษจำเป็นกับคุณจริงหรอ?

คุณใช้ภาษาอังกฤษได้ไหม๊? ไม่! ผมไม่รู้... คุณเท่านั้นแหล่ะที่รู้! คุณแคร์ด้วยหรอว่าคุณจะใช้ภาษาอังกฤษได้หรือไม่ได้? ผมตอบไม่ได้ ก็คุณอีกนั่นแหล่ะที่จะตอบได้! แต่สำหรับผมแล้วต้องบอกว่าผมแคร์อย่างมาก ว่าผมจะใช้ภาษาอังกฤษได้หรือไม่ เพราะผมใช้ภาษาอังกฤษในการทำงานหาเลี้ยงชีวิต และครอบครัว อ้าวแล้วผมใช้ภาษาอังกฤษได้ไหม๊ ผมตอบว่าได้ (เท่าที่ผมจำเป็นต้องใช้) คะแนน TOEIC เท่าไหร่ผมไม่รู้เพราะผมไม่เคย TEST!

ส่วนคุณ ถ้าคุณคิดว่าภาษาอังกฤษไม่จำเป็นในชีวิตประจำวันของคุณอย่าเสียเวลาอ่านบทความในบล็อกนี้เลยครับ แต่ถ้าคุณแคร์ว่าจะไม่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ และคุณอยากพัฒนาภาษาอังกฤษ SUBSCRIBE BLOG เราซิครับ
ทำไมผมจึงคิดว่าบล็อกนี้สำคัญ?
เพราะเราเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วที่จะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะเปิดประชาคมอาเซียน เพราะกฏบัติ ของอาเซียนระบุว่า Working Language is English! และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือ หน่วยงาน English Proficiency Index (EFI) ซึ่งแบ่งระดับทักษะภาษาอังกฤษออกเป็น 5 ระดับ คือ ระดับสูงมาก ระดับสูง ระดับปานกลาง ระดับต่ำ และระดับต่ำมาก ได้ทำการจัดลำดับประเทศไทยไว้ใน “ระดับต่ำมาก!!” ทั้งยังอยู่ในลำดับที่ต่ำกว่าอินโดนีเซียและเวียดนามเสียอีก

จากข้อมูลสำรวจประเทศสมาชิกในสมาคมอาเซียน พบว่าคนไทยสามารถสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษได้มีเพียง 10 % เท่านั้น ซึ่งทำให้ไทยอยู่ในอันดับที่ 5 จาก 10 ประเทศกลุ่มสมาชิก โดยเรียงลำดับดังนี้

1. สิงคโปร์ 4.58 ล้านคน ใช้ภาษาอังกฤษ 3.25 ล้านคน คิดเป็น 71%
2. ฟิลิปปินส์ 97 ล้านคน ใช้ภาษาอังกฤษ 49.80 ล้านคน คิดเป็น 55.49%
3. บรูไน ดารุสซาลาม 0.38 ล้านคน ใช้ภาษาอังกฤษ 0.14 ล้านคน คิดเป็น 37.73%
4. มาเลเซีย 27.17 ล้านคน ใช้ภาษาอังกฤษ 7.4 ล้านคน คิดเป็น 27.24%
5. ไทย 63.03 ล้านคน ใช้ภาษาอังกฤษ 6.54 ล้านคน คิดเป็น 10%

10%!! แล้วอีก 90% ล่ะ?? เป็นคนที่จบการศึกษาแล้วทั้งหมดกี่เปอร์เซ็นต์? แล้วคนเหล่านี้ต้องทำยังไงถ้าอยากจะยืนหยัดอยู่ในสังคมอาเซียนอย่างมีความสุข? ยิ่งถามยิ่งมึน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากเขียนบล็อกนี้ ผมเป็นคนหนึ่งที่เรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง!! สามปีเต็มๆที่ผมเฝ้าฝึกฝนทำให้มีทักษะภาษาอังกฤษจนสามารถใช้เลี้ยงครอบครัวได้ มันไม่ใช่สิ่งที่อยากเย็นอะไร คุณก็ทำได้ เพราะผมเองก็ไม่ได้มีพื้นฐานภาษาอังกฤษดีอะไร ผมเรียนช่างครับ(ภาษาอังกฤษก็รู้ๆกันอยู่ไม่ต้องสอบผมก็รู้ว่าเกรดผมคือ D dog! เพราะผมไม่เรียนภาษาอังกฤษเอาซะเลย) จบมาเป็นวิศวกรตามโรงานอยู่ 6 ปี อยากเป็นผู้บริหาร หางานผู้จัดการอยู่ช่วงหนึ่งโชคดีได้แถวๆอยุธยา แต่ความโชคดีมักมากับความโชคร้าย เพราะผมต้องทำงานกับผู้บริหารจากต่างประเทศ ทำได้อยู่ปีหนึ่งครับไม่ไหวจริงๆ เลยออกเพราะจุดอ่อนของตัวเองคือภาษาอังกฤษ ตั้งหลักใหม่ครับกลับมาทำ service engineer เพื่อจะได้ทำงานกับต่างชาติในระดับปฏิบัติการเพื่อพัฒนาภาษาอังกฤษ สามปีครับ สามปีเต็มๆ!! หลังจากนั้นผมก็กลับมาทำงานจัดการอีก และตอนนี้สิ่งที่ง่ายที่สุดสำหรับผมในการทำงานคือการนำเสนอด้วยภาษาอังกฤษ!

เหมือนอย่างที่เกริ่นไว้ตอนแรกครับ ถ้าคุณแคร์เรื่องภาษาอังกฤษของคุณ และอยากรู้ว่าสามปีผมทำอะไรไปบ้างทั้งหมดจะค่อยๆถูกเขียนลงในบล็อกนี้!