Yep! มันเป็นเรื่องสำคัญ ทุกภาษามีไวยากรณ์เป็นกฎเกณฑ์ข้อบังคับคับในการใช้
ทุกคนที่ใช้ภาษานั้นๆต้องใช้ภายใต้หลักเกณฑ์เดียวกัน ยิ่งกว่านั้น Part of Speech เป็นประเภทคำที่มาประกอบกันให้เป็นประโยค
ตามหลักไวยากรณ์จะมาวางไว้ตามใจชอบไม่ได้เพราะอาจจะทำให้ไม่เข้าใจได้
เราไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรมันสำคัญกว่ากัน แต่โดยส่วนตัวผมให้ความสำคัญกับ Part of Speech ค่อยข้างมากเพราะว่ามันสามารถช่วยผมได้มากในการฟัง
เพราะเวลาฟังเอาเข้าจริงผมไม่รู้ (ไม่ทันได้คิดตามด้วย) ว่ากำลังใช้ Tense อะไรด้วยซ้ำ แต่ที่สะกิดโสตประสาทและคิดทันว่ามันคืออะไร คือ Part of Speech มากกว่า เช่นพอได้ยิน incidentally, completely, finally
etc. ทำให้รู้ว่าอ้อนั่นน่ะนะ
เป็น Adverb หลังมันต้องเป็นกิริยาซิ หรือพอเจอประโยคที่ขึ้นต้นด้วย I will then.... เมื่อก่อนนี้ผมเคยงงมากแปลไม่ออกพาให้เบื่อภาษาอังกฤษไปซะงั้น แต่พอรู้ว่า
อ้อไอ้เจ้า then ตัวนี้มันทำหน้าที่เป็น Adverb ด้วยนะ (Adverb of time) ฮุๆ I got it! เอาล่ะไม่ว่าคุณจะคิดยังไงแต่ผมขอเอาเป็นว่ารู้ไว้ก่อนแล้วกันใช้ไม่ใช้ว่ากันทีหลัง
Part of speech เป็นการรวมกลุ่มคำที่ทำหน้าที่ต่างๆ กันในภาษาอังกฤษ ซึ่งโดยรวมแล้วสามารถแบ่งออกได้เป็น
8 กลุ่มดังนี้
- คำนาม (Noun)
- คำสรรพนาม (Pronoun)
- คำกิริยา (Verb)
- คำกิริยาวิเศษณ์ (Adverb)
- คำคุณศัพท์ (Adjective)
- คำบุรพบท (Preposition)
- คำสันธาน (Conjunction)
- คำอุทาน (Interjection)
เอาล่ะครับ
เราค่อยๆ ไล่เรียงไปทีล่ะกลุ่มคำในโพสต์ต่อๆไปนะครับ........ Subscribe below!
home
Home
Post a Comment